De hashtags #BoyMom en #GirlDad lijken op het eerste gezicht simpele feiten over te brengen, maar dat is anno nu gelijk ook het probleem – waarom moet er überhaupt zo een focus liggen op gender, zowel voor het kind als voor de ouder? Bij deze hashtags ligt deze focus dan ook nog eens op man en vrouw, terwijl er steeds meer mensen zijn die open zijn over dat ze zich geen van beide voelen, of juist allebei. Helaas laten de hashtags daar geen ruimte voor over.
Waarom willen we kinderen per se labelen met een gender?
Nog iets gedateerds aan deze hashtags – ouders plakken een gender op hun kind, vaak zonder te weten of deze zich wel echt zo voelt. Tuurlijk, als ze nog jong zijn hebben dit soort gesprekken vaak nog niet plaatsgevonden, en dat ouders hier dan nog geen duidelijkheid over hebben en uitgaan van een gender is normaal. Maar om het label dan vervolgens ook via social media met de wereld te delen en te benadrukken middels een hashtag lijkt onnodig, en draagt niet echt bij aan het afbreken van traditionele gender-patronen, iets waar steeds meer mensen nu terecht mee bezig zijn. Deze fixatie op gender begint al als baby's nog in de buik zitten – gender reveal-feestjes, waarbij alles ook vaak nog eens uiterst gedateerd roze of blauw is, zijn bewijs van onze drang om op iedereen een gender te plakken. En daarbij is er dan allen keus uit man of vrouw.
Ook progressieve ouders gebruiken de hashtags
Gelukkig zijn ouders van nu steeds progressiever – ze vinden het prima als hun zoon met poppen wil spelen, kinderkamers krijgen andere kleuren dan roze of blauw en ze zijn bewust bezig met het niet nadrukkelijk opplakken van gender-labels. Echter zien we de hashtags zo nu en dan ook bij deze ouders opduiken.
Belangrijk om te benadrukken is dat alleen tegenovergestelde genders worden benadrukt, zo is het bijvoorbeeld altijd #BoyMom, maar moeders van dochters voelen nauwelijks de behoefte om online te onderstrepen dat ze een #GirlMom zijn. Hetzelfde geldt voor vaders. En dus lijkt het er gek genoeg op dat ouders deze tegenstelling benadrukken als poging om traditionele gender-stereotypes omver te werpen, maar in werkelijkheid versterken ze deze alleen maar.
Dr. Jessica N. Pabón-Colón, professor vrouwen-, gender-, en seksualiteit-studies aan The State University of New York at New Paltz, deelt hierover met Refinery29: 'De hashtag #GirlDad kondigt aan dat de 'mannelijke' vader in staat is om ouder te zijn van een kind wiens 'vrouwelijke' gender anders is dan dat van hem, net zoals de hashtag #BoyMom aangeeft dat de 'vrouwelijke' moeder in staat is om ouder te zijn van een kind wiens 'mannelijke' gender anders is dan dat van haar. Beide hashtags laten zien dat de ouders op en top hun best doen om ouder te zijn van een kind met een ander gender en dat ze daar enorm trots op zijn, en dat lijkt heel onschuldig maar kan cumulatief heel schadelijk zijn.'
Daaraan voegde ze toe: 'Vooral de hashtag #GirlDad wordt met name gebruikt om aan te geven hoe trots de vader in kwestie is dat hij ouder is van een meisje, maar deze aankondiging is enkel nodig in een patriarchale samenleving die meisjes minder waardeert dan jongens.' Hoewel goede vaders én moeders absoluut een klopje op de schouder verdienen, mag dit wat ons betreft achterwege blijven voor mannen die ongekend trots zijn enkel op het feit dat ze een dochter ter wereld hebben gebracht.
Het afbreken van stereotypes
Het kan ook zijn dat ouders de hashtag gebruiken om gender-stereotypes bij voorbaat al de kop in te drukken, en willen laten zien dat ze gevoelige, respectvolle jongens of meisjes opvoeden. Maar ook hier benadrukt dit echter alleen maar de traditionele gender-normen, die diep geworteld zijn in een problematisch ideaal. 'Het genderen van kinderen in contrast met het gender van de ouders is gebaseerd op ideeën over zorg binnen het kader van "de standaard witte Noord-Amerikaanse familie". Binnen deze cis-seksistische en hetero-seksistische denkwijze zijn cis-mannen nodig en de meest 'gepaste' ouder om mannelijke zonen op te voeden en vrouwen zijn nodig om vrijwel iedereen op te voeden, maar met name vrouwelijke dochters ', aldus Dr. Pabón-Colón.
De voor- en nadelen voor trans-kinderen
Het gebruik van de hashtags kan echter wel een positief effect hebben als het gaat om trans-kinderen. Een hashtag als #GirlDad kan de identiteit van een dochter dan alleen maar kracht bij zetten, en neemt juist kracht weg bij de klassieke, cis-seksistische betekenis van de hashtag. Jammergenoeg komen deze verschillen en nuances op social media echter vaak niet over. Daarbij zijn trans-kinderen en kinderen die zich identificeren als non-binair sowieso al vaak het slachtoffer van de obsessie van de samenleving met gender, en dat is al helemaal het geval online. Uiteindelijk zijn de hashtags volgens Dr. Pabón-Colón dan ook schadelijk voor alle kinderen.
'Elk semester wanneer we het hebben over body image beschrijven mijn studenten die zich als vrouw identificeren de negatieve effecten van social media op hun gevoel van eigenwaarde. Ze beseffen dat de constante vloed aan beelden ze leren hoe ze 'een vrouw moeten zijn' binnen een patriarchale cultuur.' Want al probeert een vader met het gebruik van #GirlDad over te brengen dat meisjes ook kunnen voetballen of verkleedpartijtjes kunnen houden met hun vader, wordt er door de hashtag toch gecategoriseerd en worden er bepaalde gender-verwachtingen geschept. Goede bedoelingen zullen in dit geval dus geen verschil maken.
En dus is te hopen dat de hashtags snel verdwijnen in de verste hoeken van het internet, want eigenlijk zeggen ze dus helemaal niks over de ouder, het kind of over de relatie van de twee. Daarbij is het dus op zijn zachtst gezegd vrij schadelijk om continu deze traditionele genders te willen benadrukken en de patriarchale samenleving zo in stand te houden. #KapErmee, #aub.
